Milli ara sonrasında Galatasaray’ın yeni transferleri İlkay ve Uğurcan ile birlikte çıkacağı ilk maç elbette ki merak konusuydu. Galatasaray’ın kronikleşen kapalı ve katı savunmaları açamama probleminin Eyüpspor karşısında da devam ettiğini söyleyebiliriz.
Eyüpspor maçın başında gördüğümüz gibi oyunun genelinde Galatasaray’ı 5-4-1 düzeniyle karşılamayı tercih etti. Galatasaray ise buna karşılık görmeye alışkın olduğumuz şekilde çoğunlukla bekleri yani Eren ve Sallai ikilisini çizgiye bastırıp Yunus ve Sane’yi iç koridorlara yerleştirdi. Ancak oyunun sol çizgiye yığıldığı sekanslarda Sallai’nin merkeze oldukça yakın konumlandığını sık sık gördük.
Galatasaray’ın Eyüpspor karşısında özellikle 60-65 dakika zorlanmasının nedeni sete yerleştiği sekanslardaki statik oyun yani hareketsizlik. Bu tip geride iki blok halinde bekleyen takımlara karşı en büyük silah, çizgiye basan oyuncularla rakibi enine genişletmek ve bek ile kenar stoperler arasındaki iç koridorları pas varyasyonları veya topsuz koşularla işlemek. Bunun için iç koridorlarda doğru anda konumlanmak ve sürekli proaktif halde olmak şart.
Bek-iç koridor oyuncusu varyasyonları dışında merkez oyuncularının yakın konumlandığı sekanslarda girilecek pas varyasyonlarıyla bek veya kanat oyuncularının koşularını desteklemek bu tarz kapalı savunmaları açmak adına hala büyük bir etken. Ancak Galatasaray, beklerini çizgiye bastırmasına rağmen hücumda topu o kadar yavaş dolaştırdı ve o kadar hareketsiz kaldı ki Eyüpspor’un beşli bloğunun zorlandığı aksiyonlar oldukça azdı. Rakibi genişletmenize rağmen iç koridorlarda hareketsiz kalırsanız rakibin katı savunmasını kendi elinizle daraltmış olursunuz.
Yukarıdaki görselde Galatasaray’ın yerleşimini iyi analiz etmek gerek diye düşünüyorum. Top takım arkadaşlarını en optimal şekilde oynatabilen, performanslarını yukarı çeken ve skor öncesi aksiyonlarda yer alan İlkay ile buluştuğunda, oyunun yığıldığı sol iç koridorda herhangi bir Galatasaray oyuncusu yok. Sane ters kanatta konumlanmışken o bölgede blok arasına yerleşmesi gereken isim Yunus Akgün. Ancak Yunus, Icardi’nin hemen yanında inaktif şekilde konumlanması hücumun akışkan hale gelmesini önlüyor. Buna benzer maç içinde birçok sekans mevcut ki bu statik durum Galatasaray’ın kapalı savunmaları açmasının önündeki en büyük engel.
Galatasaray takımının ortalama pozisyonları da bize bazı işaretler veriyor aslında.
Yine Galatasaray takımının pas örgüsüne baktığımızda da merkezdeki yığılmayı pas yoğunluklarından görebiliyoruz. İlkay-Yunus veya Yunus-İlkay pas örgüsünde maç boyunca yapılan toplam pas sayısı sadece 7. İlkay’dan Yunus’a atılan 4 pasın hiçbirisi topsuz koşu sonrası atılan paslar değil.
İlkay’ın takımla ilk maçı olmakla birlikte tıpkı Sane’de olduğu gibi takımın İlkay’lı oyuna da alışması gerek. İlkay set hücumunda rakip ceza sahası çevresinde topla buluştuğunda kadrajındaki oyuncuları en verimli şekilde topla buluşturabilen, topsuz koşuları en doğru zamanda ödüllendiren, bu işi dünyada elit seviyede yapan oyunculardan birisi. İlkay’ın olduğu bir takımda hücum oyuncularının bu kadar statik olmaması gerek.
Galatasaray hücumcularının maç boyunca yaptığı topsuz koşu sayısı 5 iken bunlardan sadece 2 tanesi başarılı topsuz koşu olarak kayıtlara geçmiş. Eren Elmalı ve Sallai’nin yaptığı toplam 11 topsuz koşu denemesinin ise sadece 4 tanesi başarılı. Tek başına bu veri bile Galatasaray hücumcularını statik oyununu bizlere belli bir derecede anlatıyor.
İç koridor oyunlarını oynayamamak ve statik kalmak da haliyle yukarıdaki görselde görüldüğü gibi Galatasaray hücumlarının merkezde sıkışıp kalmasına neden oluyor.
Barış Alper’in oyuna girmesinden sonra ise Galatasaray’ın hücum aksiyonları bambaşka bir kimliğe büründü diyebiliriz. Çünkü Barış Alper’in gerek toplu gerekse de topsuz koşuları ve fizik gücü takımı ileri taşıdığı gibi Eyüpspor takımını da birinci bölgeye doğru itti. Barış Alper maç boyunca yaptığı 7 dripling girişiminin 6’sında başarılı oldu ki bu veri yukarıda bahsettiğim hareketsizliğin tam tersi bir oyun profili. Barış’ın driplingleri üzerinden gelişen aksiyonlarda yakalanan gol fırsatları da zaten birçok şeyi açıklıyor.
Kısacası Galatasaray’ın kapalı savunmalara karşı üretim probleminin devam ettiğini Eyüpspor karşısında da bir nebze gördük. Özellikle Sane ve Yunus’un oyun içinde iç koridorlara yerleştiği sekanslarda çok daha aktif olması, bek ve merkez oyuncularla pas varyasyonlarına girmesi, derine manipülatif koşularla rakip stoperleri mevkilerinden koparmaları gerekiyor. Çünkü takımda İlkay ve Sara gibi oyun görüşü son derece yüksek isimler varken hücumcuların bu kadar statik kalması merkezle üçüncü bölge arasındaki bağlantı verimini minimuma indiriyor. Ancak Osimhen ile Barış’ın takıma katılması ve İlkay’lı oyuna alışılması ile bu durumun da değişmesi olası..
